We hebben een visum!

Eindelijk!!! Toen we op een rustige zondagavond de aanvragen deden - on-line en langdradig! - vonden we dat we het heel goed gedaan hadden en verwachtten we de volgende dag onze visums te hebben. Mis poes! Enkele bezoeken aan de dienst bevolking van het administratief centrum Oostakker (kerntaken: diep zuchten en wenkbrauwen hoog optrekken, liefst tegelijkertijd) later dachten we weer dat nu wel OK zou zijn. Nee hoor. Geboorteaktes beëdigd laten vertalen, bewijzen van voldoende pegels op de bank, itineraries al hier en plannen voor na de terugkeer alginder: een hele nieuwe ambtelijke wereld ging voor ons open. Dankzij het internet moet je die formulieren niet meer persoonlijk gaan indienen, maar mag je zevenennegentig keer je referentienummer intikken, en dat van je teerbeminde man en teerbeminde kindjes, om de ingescande formulieren aan je applicatie vast te hangen. Mijn nummer is EGNUD3MMWP. Ik denk dat ik het op m'n voorarm ga laten tatoeëren. Ik werk elke dag met Photoshop maar heb het programma nog nooit zo goed kunnen gebruiken als de voorbije weken, zeker toen ik tot overmaat van ramp met mijn haastige voet achter de kabel van mijn scannertje bleef haperen en het kleinood aldus de vernieling in hielp. Ja, foto's nemen van een blad papier werkt ook, mits wat gepruts in Photoshop. Misschien kan ik als bijverdienste documenten gaan vervalsen, je moet ze op een danig lage resolutie doorsturen dat je bij wijze van spreken de namen met Bic kan aanpassen zonder dat 't opvalt. Soit - ik heb er echt wakker van gelegen, zag ons al gezellig thuis blijven (ook leuk, maar toch)... Maar vandaag, bijna een maand na onze aanvraag, stuurde die lieve dame Evisa ons de verlossende boodschap (4 keer, natuurlijk!) dat we 12 maanden in Sydney mogen blijven. Er valt een last van mijn schouders, ik ben zoooo blij! Nu begint het plannen echt...