De zon is er!

Wakker geworden in de wolken, letterlijk. Een dik mistdeken bedekte de stad, maar nu is de mist opgetrokken en schijnt de zon, letterlijk en figuurlijk. We hebben een plan gemaakt:

En terwijl ik in de douche stond maakten Lena en Marie een tekening:

Marie tekent zichzelf met een mega bord balletjes, en Lena schrijft en tekent:

Het bed komt later af, we kopen het vandaag maar laten het brengen.
Het is hier niet altijd makkelijk voor de kindjes, Marie heeft er meer last van dan Lena. Lena ziet het avontuur, Marie kan dat nog niet zo plaatsen. We geven - naast straf - natuurlijk veel knuffels en begrip. Lena is ook zeer lief voor Marietje, en 90% van de tijd is ze echt vrolijk en blij, maar ineens kan haar gezichtje droef worden, en begint ze weer met een sieselotje te praten. Lichte vorm van regressie zou CLB zeggen wellicht, beter dit dan bedplassen. We zijn zo geduldig mogelijk. Oh wat voel ik me al slecht dat ik haar gestraft heb. Allez, omdat ik niet gezorgd heb dat ze niet boos werd zodat ze niet mepte. Maar haar de hele tijd welgezind houden gaat niet, haar beginnen alles toegeven is ook niet de beste optie, zou het CLB vast ook zeggen.
Kom, we pakken ons op en gaan op avontuur. De buitenlucht is ook heilzaam :-)