Laat die kinderen maar doen

Tot lichte ongerustheid van Tom (ja maar Anabel, dat lesgeven is hier wel jouw werk hé, je moet het programma toch afwerken) laat ik vandaag de kinderen doen. Er is nog geen onvertogen woord gevallen, Marie heeft een volledige Pompom afgewerkt, Lena heeft voor Marie zelf een Pompom gemaakt: een heel boekje met allerlei opdrachten. Ik heb ondertussen mails beantwoord voor mijn ander werk, naast juf zijn geef ik ook nog boeken uit, gelukkig met een goed team waar ik in België op kan rekenen. We lopen allemaal nog in pyama. Het ontbijt is niet opgeruimd. Maar er heerst vrede en rust, ik vind dit leuker dan allez haast je de bel gaat...

Het is nu de vraag of ze op deze manier ook aan het programma toe komen. Ik ga het met Lena bespreken straks, welke manier van dagindeling ze leuker vind.Marie doet alles wat ze in de kleuterklas doen, de Rompompom is een heel gebalanceerd boekje. Maar voor Lena is het anders. Want ergens is het wel makkelijk om wat te sakkeren op alle taakjes die mama geeft, maar ondertussen steeds te weten wat je moet doen. Zelf je programma bepalen is moeilijk. Ik zou haar natuurlijk niet het hele programma voor het hele jaar geven, dat is overweldigend. Ik had eens en week elke taak die elke dag zou moeten gebeuren (schoolwerk) in haar agenda geschreven, maar ze vond het niet leuk dat ze steeds zag hoeveel ze nog moest doen. Misschien is het wel mijn taak als mama/juf om de boeman te zijn die steeds met taakjes afkomt, omdat het alternatief, kies zelf wat je doet, te moeilijk is. Toch te moeilijk om er ook voor te zorgen dat er ook sommen en en spelling geoefend worden. Ik ben er in ieder geval mee bezig maar heb nog geen oplossing. Voorlopige balans: in ieder geval is de sfeer losser en vriendelijker.