Luna Park

Vandaag (14 dec) zouden we naar de stad gaan met vakantievriendinnetje Ava, maar op het laatste moment ging het niet door. Lena was net klaar met weer een blad vol rekenoefeningen, en om de teleurstelling te verzachten stelde ik voor om toch naar de stad te gaan, naar Luna Park. Als het aan mij had gelegen, had Lena de herhalingsoefeningen niet moeten doen, maar bij Tom ging de vlieger niet op: afspraak is afspraak - uiteindelijk zijn we nu allemaal erg blij dat het rekenen er voor deze week op zit, en ik hamer er op dat het gevoel dat Lena nu heeft een heel goed gevoel is, intrinsieke motivatie motiveren weet je wel :-) Soms is thuisonderwijs zeer moeilijk, maar het is ook leerzaam-voor iedereen. Met het einde in zicht doen we allemaal extra ons best. Het zal misschien een van de enige programma's worden die ik echt afgewerkt krijg-ik moet het echte werk natuurlijk niet doen, maar de verleiding om het allemaal zo te laten is op sommige momenten wel erg groot geweest. Misschien was dat ook niet zo erg geweest, maar ik had me voorgenomen hen les te geven, ik zou het zo'n slecht voorbeeld vinden om het dan gewoon op te geven. En je kan ook niet elke dag naar het strand of op uitstap, zonder de lessen zouden we ons beginnen vervelen. Heus :-)

Mol, Beer en Pompom mogen ook mee.

De "Aboriginals" van Circular Quay. Op reis door Australië was er veel meer Aboriginal cultuur te ontdekken: in Sydney lijkt er niets te zijn, schaamlapjes hier en daar... Het blijft raar: in één krant een artikel over hoe de Aboriginals 48% van de gevangenisbevolking uitmaken, tgo 2% van de totale bevolking, hoe een overzichtstentoonstelling van een onverwachts overleden Aboriginal kunstenaar toch kan doorgaan en zijn naam met speciale toestemming van de. "ouderen" vermeld mag worden, terwijl traditioneel eigenlijk enkel zijn "sorry name" nog gebruikt zou mogen worden, en een artikel over een voorstel om Aboriginals op een andere manier te straffen, meer in overeenstemming met hun cultuur. Prettig land verder hoor Australië, zeer proper en goed georganiseerd ook...

De brug is overal. Ik denk dat ze ze stiekem verplaatsen zodat ze aan het eind van elke straat opdoemt.

Pompom and the city.

Op de ferry de haven doorkruisen blijft mooi en plezant.

Het toch wel griezelige Luna Park ventje aan de overkant van de haven.

Luna Park was vorige keer, in het weekend met Tom al een betrachting, maar tijdens de week is het erger. Ik vermoed dat er achter de façades methadon verstrekt wordt, dat de Aussie psi's patiënten aanraden om trieste kindertijd eens over te doen te doen door als volwassene een dagje veel mottige hamburgers en ijsjes te eten en op snelle attracties te gaan-aan de omvang van hun lijven en hun uitgebluste blikken te zien geen bijzonder succesvolle therapie. Iedereen is gehandicapt, gedegenereerd en/of gedeformeerd, groot contrast met onze Eastern Suburbs waar iedereen perfect lijkt. De kinderen met drugsverslaafde ouders zijn wel het meest triest, er loopt er eentje rond in een Barbie trainingsbroek en glittertruitje. Een jongetje dus. Misschien een jonge Bowie, maar eerder kleren "uit de zak".
Lena en Marie amuseren zich kostelijk, en merken niets van de rare vibe, maar als ik Lena zeg dat ze niet alleen naar het eind van de straat mag om naar het toilet te gaan, is het meteen in orde.

Ze mochten eigenlijk maar op één ritje - de drugs en de Valium moeten wel goedkoop zijn, de rest is onvoorstelbaar duur- maar Tom trakteert via sms op nog eentje. Yippie! Een hele leuke middag, nu zitten ze in de Kangoeroeschool en ik heb nog 3 kwartier vrij om de bloggen, te kijken naar de funky punky junkie Surry Hills crowd en om koffie te drinken @ Kawa's. Aussie life is good. For some.