Op naar The Spot
Ook nog van vorige week:
The Spot is een kruispunt vol restaurantjes en cafés dichtbij onze flat. De meeste bussen stoppen daar ook, we gaan er bijna dagelijks heen. Hier komen we dan altijd voorbij:
De papierberk.
De bizarre elfjes.
Het rond punt, de enige plek in Sydney waar voetgangers soms voorrang krijgen.
De postbus met het rommelige postkantoortje, waar we brieven en kaartjes naar huis posten en pakjes uit België afhalen.
De Beer Wine Spirit waar ik wijn koop voor in het eten-en zie dat de 18-jarige pukkelkop verkoper me niet gelooft - "met 2 kinderen in een drankenwinkel! She must be desperate". Met kinderen een drankenwinkel binnengaan is hier blijkbaar zoiets als hen in België meenemen naar de sexshop ofzo, completely not done. Daarnaast de 7 day food, met een vriendelijke Chinese waar Tom kwaad op is omdat alles er zo gigantisch duur is-we gaan er enkel om de krant, en om een snoepje als dessert als we uit eten zijn geweest. Nog eentje verder de Cold Rock, waar je allerhande verzakkerij door je ijsje kan laten mixen en mashen. Chocolade-ijs met zure beertjes iemand?
Hier halen we geld af, soms wil het machien, soms niet. Geld afhalen als spelen op een kaske.
Nee kindjes, de cakes in de Spot on Cakes zien er mooi uit maar zijn niet te vreten. Misschien waren ze dat wel toen ze in 1974 in de etalage werden gezet, maar nu niet meer!