2 De dag dat de hemelsluizen "het even in beraad hielden"

We ontbijten tussen de backpackers in de keuken van de camping, ik vind het altijd aandoenlijk om zien hoeveel spel die maken van hun ontbijt. Eitje, toastje, plakje bacon, sommigen bakken zelfs pannenkoeken met verse fruitsla of tortilla's. Nu ja, het regent, ze moeten nergens heen en in de keuken is er meer volk dan in de camper. Ze slepen de ingrediënten in grote curverbakken aan, ik vraag me af waar ze dat steken in die kleine bestelwagentjes waar ze mee rondtuffen.

Wat er allemaal in zo'n busje kan, je houdt 't niet voor mogelijk.

Op de plaats waar bij ons 2 kleine snuitjes zitten wellicht. De 2 kleine snuitjes die vandaag zowaar toast met boter en confituur krijgen, een welkome afwisseling op de Gezonde Compacte Vullende Havermout die hun no-fuss food mama hen op verplaatsing vaak voorschotelt.

Even over zandvlooien: ik begin de kleine zwarte jeuk-op-vleugeltjes echt te haten. Nieuw Zeeland market zichzelf als een vriendelijk land zonder gevaarlijke dieren. Wel, ik heb liever honderd taipan slangen in de bomen, vijftig redback spiders in de bush en twintig krokodillen in de rivier dan vijf van die vliegende venijntjes op mijn vel. Je hoort ze niet, je voelt ze zelfs amper bijten, je betrapt ze toevallig terwijl ze met hun zuigmondje slurp slurp je bloed aan het oplebberen zijn, je mept ze dood en pas dagen later begint het te jeuken als gek. Als je krabt, krijg je blaren. Als je niet krabt, ben je een zenmonnik of Tom, die er geen last van heeft. De kinderen eigenlijk ook nauwelijks, wellicht ben ik kleinzerig.

De autorit is heel mooi vandaag, en rustig. Op de verre achterbank spelen ze samen Winx op de Nintendo, of horen we Lena heel uitgebreide verhalen vertellen aan Marie.

's Avonds spelen we memory in de camper, met bergen op de achtergrond.