Stopje in Cairns

Vandaag lieten we Fitzroy achter. Een klein eilandje op het Groot Barrière Rif: bij laagtij  grenst het koraal aan het strand. De waterrat in mij werd wakker - warm weer, een zwembad, de zee, allerlei soorten koraal en honderden vissen van zodra je je hoofd onder steekt. Vier nachtjes was ook precies goed. Er was nog wel één wandeling die we niet gedaan hadden, maar verder vinkten we alles af wat onder het kopje 'tropisch eiland' past. Prachtige zonsondergangen zien, snorkelen van op het strand, snorkelen van op een boot, eens uitgebreid genieten van een bijna echt lekker buffet, ons blijven verbazen over het koraalstrand, vriendjes worden met grote papegaaien, met de bal spelen in het zwembad, leren stand up peddle-boarden, de kinderen alleen op pad sturen naar een afgelegen strand (er was maar één weggetje, door het regenwoud, mooi aangelegd en met een regelmatige va-et-vient van andere hotelgasten - iedereen op het eiland zat in hetzelfde hotel en verder woont er niemand - in ieder geval zijn ze veilig en wel teruggekomen en hadden ze bergen pret gehad :-))...

Nu zitten we in ons appartement-voor-één-nacht te wachten tot de droogtrommel klaar is met onze was.

Iets minder glamoureus, ik weet het.

Eens de was droog is, volgt het vouwen, oprollen, verdelen tussen de juiste zakjes, nog wat wikken en wegen over wat we al dan niet meenemen op kampeersafari.

Van de vorige 5-daagse heb ik geleerd dat je weinig tijd hebt onderweg om je spullen te zoeken of eens opnieuw te organiseren.

Je moet weten wat in welke tas zit, en best zorg je ervoor dat je alles wat je nodig hebt voor de nacht, voor een dagtocht, om te douchen of om te zwemmen ook in het schemerduister uit je reiszak kan tevoorschijn toveren op minder dan 3 minuten omgeven door 16 anderen die net hetzelfde proberen te doen.

Een olympische discipline zou het moeten zijn, kamperen in groep :-)

Pas op, ik kijk er echt naar uit. Ik ben zelf niet altijd even snel, en vergeet wel eens iets, of moet zo nodig nog iets checken of net dat éne iets meer geschikte kledingstuk meegraaien, waardoor ik zonder het strikte tijdschema van een gids nooit vanzeleven al om 6:30 aan de voet van een berg sta om voor de hitte aan de wandeling te beginnen. Maar in groep moet het wel - en lukt het ook!

Al moet er dus wel heel methodisch gepakt worden vooraf. Het meeste is gedaan, naar het laatste stuk kijk ik niet uit :-) maar daarna is er eten. Bij een Balinees restaurant naast de deur - de politie raadt het af om hier op stille plekken te wandelen na zonsondergang. Spannend wel, het lijkt hier nochtans zeer vredig...

Morgen dus een hele dag vliegen, omdat er bij het boeken geen vlucht van Cairns naar Broome was, moeten we twee extra vluchten nemen en Australië nog een keer doorkruisen. Broome ligt bovenaan in het westen, aan de andere kant van het land op dezelfde hoogte als Cairns, maar we vliegen eerst nog eens naar Alice Springs in het midden, dan naar Perth helemaal onderaan de westkust, en dan pas naar Broome. Beetje een gedoe, maar het was blijkbaar de enige manier.

Lena en Marie zijn elk een boek beginnen schrijven, wat handig is als je uren en uren zoek te maken hebt. Hun eerste hoofdstukken zijn alvast veelbelovend, hopelijk raken de verhalen af.

Ik hou wel van vliegen, en zal proberen nog wat aan dit blog verder te schrijven - foto's zullen voor later zijn.