Transit

Naar Heathrow geraken is geen probleem. Maar we zijn hier nog niet weg... Binnen 2 uur kunnen we kijken naar welke gate we moeten. Ondertussen maken we de tijd zoek met rondlopen-niet te veel want overal staan hébbe hébbe hébbe dingen-en Sus en Wis lezen.

En bloggen, natuurlijk. Ik zal dat wel niet blijven doen, elk half uur iets posten, maar ik vind het allemaal zo spannend nu... Op het vliegtuig was ik redelijk bang. Ik dacht ineens "gekkenwerk, die arme zoetjes meesleuren..." maar toen ze braaf zaten te spelen, ging het beter. We hebben nog zware uren voor de boeg, maar we halen het wel. Lessen geleerd tot nu toe:
-een wit gileetje is geen goed ideetje. Volgende keer dos ik hen volledig in camouflage kleuren uit.
-kinderen dragen hun handbage nauwelijks, het is te zwaar, of het doet pijn, of ze hebben geen zin... gelukkig hebben we niet veel mee, en kunnen we ze gemakkelijk zelf dragen
-grootste les en wijze raad aan al
de mijnen: laat nooit een grote sportzak halfleeg in de living staan, in het zicht van de Panikerende Pakker - misschien hebben we dit nodig, en oh ja ze gaan dat leuk vinden als we dat mee hebben, stamp steek prop alles erbij. Resultaat: 5 kg te veel in die zak. Gelukkig heb ik Tom deze ochtend een dubbele dosis Rohypnol gegeven en blijft hij kalm terwijl Dominique, Nancy en ik erin vliegen om bagage, in de check-in rij, naarstig te herverdelen. Enkel 2 verfdozen kunnen niet mee, maar dat hebben ze daar ook wel. Volgende probleem: we hebben 5 koffers, in totaal wel binnen gewicht maar toch vergt het enige telefoontjes voor we mogen inchecken. Terugkomst: 4 checked koffers, lichte handbagage en geen enkele zak zwaarder dan 23 kg. En ik zal onze handige vis-aan-de-haak weegschaal gebruiken, ook op het laatst.

- Posted using BlogPress from my iPhone