Hoe noem je een slang in een boom?

Woensdag Dag 3 Kimberley 17 augustus

Een vroege ochtend alweer, met een wandeling in het vooruitzicht. Het eerste stuk van de wandeling, naar Manning Gorge zelf, is redelijk hilarisch. We moeten de rivier aan de camping over. We mogen zwemmen, maar om halfzes 's ochtends is er toch weinig animo om dat te doen. Er ligt een bootje met touw op de rivier dat je heen en weer kan trekken. Het is maar een klein bootje, lek als een mandje bovendien.  We slagen erin om het hele gezelschap met veel gewiebel en een natte kont in twee keer over te krijgen, met wellicht de hulp van alle op de rotsen geschilderde Wandjina in de wijde omtrek.

De wandeling is niet ver, 7 km in totaal.

Maar het is in open land, en zelfs al is het nog erg vroeg, het is al warm. Maar prachtig!

Ik hoop snel de foto's bij deze berichten te kunnen plaatsen, want woorden schieten echt te kort om de omgeving hier te omschrijven.

In de verste verten zie je geen menselijke aanwezigheid. Tijdens de wandeling wanen we ons soms in Afrika, met hoge wuivende grassen en heel verre vergezichten. Na nog wat serieus klimwerk bereiken we Manning Gorge. Prachtig swimming hole, met watervlugge Marie als eerste in het diep. De waterval hier valt over een holte in de rotsen, waardoor we onder de waterval door kunnen zwemmen en even rusten op de stenen in de koele grot erachter. Het ruikt er naar steen, licht metalig en fris.

Tom en Leon, een medereiziger die thuis 20.000 schapen heeft, aarzelen zoals steeds een beetje om het water in te gaan.  Koudwatervrees... Maar na wat getreuzel nemen ze ook een duik, met als enige verschil dat Tom achteraf een handdoek pakt, en Leon zich even schudt en zijn nette geruite hemdje en blauw katoenen short gewoon zo aantrekt. "We don't bother with towels, we'll soon dry out here anyway". Alweer een nugget of Aussie wisdom...

De weg terug is, zoals valt te verwachten een pak zwaarder, maar valt al bij al mee. Misschien helpt het ook om de langslapers die nu aan de trek beginnen te zien puffen. Door zo vroeg te vertrekken hadden wij de gorge voor ons alleen en was het nog te doen van de hitte.

Bij de oversteekplek laten we het bootje voor wat het is en zwemmen we over. Tom wordt pijnlijk in zijn teen geprikt door een niet nader gedefinieerd insect, misschien was het een death adder of een taipan, we zullen het nooit weten :-)

Dan vraagt ons om rosella blaadjes te plukken. Dat zijn lampionachtige gesloten karmijnrode bloemen aan kniehoge struikjes. We slagen erin twee kartonnen crackerdoosjes te vullen, en vragen ons al af wat Dan ermee gaat doen.

Terug aan het kamp gaat morning tea naadloos over in de lunch, waarna we nog redelijk lang daar gewoon wat rondhangen, suf van de hitte. Er komen twee loslopende grote stieren op bezoek, ze wandelen ons kampement voorbij zonder ons een blik waardig te gunnen maar helemaal gerust ben ik er toch niet in.

Later op de middag bezoeken we nog een kleine gorge, waar een mooie Wandjina op de rots geschilderd is, en waar we onze eerste slang zien! Een yellow tree snake. In een boom. Zoals vaker waren de Australiërs creatief met namen. He, een slang die in bomen woont. Let's call it A tree snake! Giftige slang, maar de gids verzekert ons ervan dat ze op haar gemak is en zich niet bedreigd voelt, en we ons geen zorgen moeten maken. Doen we ook niet, het dier schuift liefelijk door de bomen.

En dan, onverwachts een feestmaal.

Lamsbout in de camp oven.

Een camp oven is een grote zwarte gietijzeren pot met een plat deksel. Als het kampvuur een tijdlang goed brandt, neem je enkele schoppen kolen uit het vuur en maak je een platte stapel withete kolen. Daar plof je de pot op, en dan leg je nog enkele scheppen kolen op het deksel dat een speciaal opstaand randje heeft. Veel meer dan geduld en een gevoel voor timing heb je verder niet nodig om een fenomenaal stuk gebraad tevoorschijn te toveren. Als je dan nog het geluk hebt een schapenboer mee op reis te hebben die het vlees kan snijden als een ware chef, is het echt feest. Een eerste stuk deftig vlees in lange tijd, ik eet wel drie plakken.

Jolie, zelf vegetariër, slaagt er ook in om de vegetarische schotel lekker te maken met gegrilde aubergine en falafel. Deel van ons gezelschap is Joods en eten voor de gelegenheid vegetarisch omdat ze zo zeker zijn dan het koosjer is, en zo is iedereen blij.

En die rosella blaadjes? Daar brouwde Dan een zoete siroop van als topping voor de apple crumble die hij uit z'n andere camp oven haalde.